2-2
Blijf op de hoogte en volg Jopie
02 Februari 2013 | India, Kochi
2-2 wbj.nu
Met flink wat slaap, 2 vitamineknallers en 2 paracetamolletjes voelt een mens zich ineens een stuk beter. Hop, Cochin in! Het gaat tamelijk snel bij de immigratiedienst, dus als we onze stempeltjes hebben kunnen we de bus in. Omdat de bus een vrij hoge instap heeft, gebruiken ze een omgekeerd cola-kratje om in te stappen.
Dit gedeelte van India is vrij goed ontwikkeld, iedereen kan lezen en schrijven, religies leven vreedzaam naast elkaar en volgens onze gids zijn de hygiënische omstandigheden prima in orde. Nou, daar doen we maar een klein korreltje zout bij. Geiten en buffels lopen hier gewoon los op straat, net als heel veel honden. We komen nog een olifant tegen en talloze tuk-tuks. Ze rijden hier officieel links, maar dat besluiten ze pas op het laatste moment. Ik zit aan het raam en ik zie J. een paar keer een wegtrekker krijgen, maar alles blijft heel.
We proberen een vlag van India te kopen. Dat is helaas verboden, alleen op 14 augustus, net voor een nationale feestdag, mag die verkocht worden. Ik tik dan wel weer een 'free Tibet-vlag' op de kop voor niet al te veel en een nieuwe Indiase tas. Je moet wat met je 980 roepies die je voor $ 20,00 krijgt! De chauffeur en de gids krijgen nog een fooitje en dan wisselen we de overgebleven 590 roepies om voor Thaise swopsen (goed gejat is beter dan slecht zelf verzonnen). Als we terug komen op de QM2 eerst ff lunchen en dan in de zwemkleding. Het is 27 graden, luchtvochtigheid is ruim boven de 80%. En in de loop van de middag stijgt het kwik naar 36 graden. De zeetemperatuur is trouwens 27 graden, niet dat ik van plan was om te gaan zwemmen, want dat is in India niet erg verstandig.
We raken aan de praat met een alleenstaande man aan een tafeltje naast ons. Het enige wat hij blijkt te doen is tijdens de dansavond fungeren als danspartner voor alleenstaande vrouwen. En daar wordt hij nog voor betaald ook! Voorwaardes: je moet kunnen dansen, niet getrouwd zijn én op leeftijd, maar dan heb je hier de tijd van je leven!
We vertrekken rond 19.00 uur uit Cochin. Langs de kades staan honderden mensen te zwaaien, te fotograferen en te fluiten. Wj zwaaien met zijn allen net zo enthousiast terug!
Met flink wat slaap, 2 vitamineknallers en 2 paracetamolletjes voelt een mens zich ineens een stuk beter. Hop, Cochin in! Het gaat tamelijk snel bij de immigratiedienst, dus als we onze stempeltjes hebben kunnen we de bus in. Omdat de bus een vrij hoge instap heeft, gebruiken ze een omgekeerd cola-kratje om in te stappen.
Dit gedeelte van India is vrij goed ontwikkeld, iedereen kan lezen en schrijven, religies leven vreedzaam naast elkaar en volgens onze gids zijn de hygiënische omstandigheden prima in orde. Nou, daar doen we maar een klein korreltje zout bij. Geiten en buffels lopen hier gewoon los op straat, net als heel veel honden. We komen nog een olifant tegen en talloze tuk-tuks. Ze rijden hier officieel links, maar dat besluiten ze pas op het laatste moment. Ik zit aan het raam en ik zie J. een paar keer een wegtrekker krijgen, maar alles blijft heel.
We proberen een vlag van India te kopen. Dat is helaas verboden, alleen op 14 augustus, net voor een nationale feestdag, mag die verkocht worden. Ik tik dan wel weer een 'free Tibet-vlag' op de kop voor niet al te veel en een nieuwe Indiase tas. Je moet wat met je 980 roepies die je voor $ 20,00 krijgt! De chauffeur en de gids krijgen nog een fooitje en dan wisselen we de overgebleven 590 roepies om voor Thaise swopsen (goed gejat is beter dan slecht zelf verzonnen). Als we terug komen op de QM2 eerst ff lunchen en dan in de zwemkleding. Het is 27 graden, luchtvochtigheid is ruim boven de 80%. En in de loop van de middag stijgt het kwik naar 36 graden. De zeetemperatuur is trouwens 27 graden, niet dat ik van plan was om te gaan zwemmen, want dat is in India niet erg verstandig.
We raken aan de praat met een alleenstaande man aan een tafeltje naast ons. Het enige wat hij blijkt te doen is tijdens de dansavond fungeren als danspartner voor alleenstaande vrouwen. En daar wordt hij nog voor betaald ook! Voorwaardes: je moet kunnen dansen, niet getrouwd zijn én op leeftijd, maar dan heb je hier de tijd van je leven!
We vertrekken rond 19.00 uur uit Cochin. Langs de kades staan honderden mensen te zwaaien, te fotograferen en te fluiten. Wj zwaaien met zijn allen net zo enthousiast terug!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
