26-4/27-4

Na een paar uur wachten op London St. Pancras kunnen we de Eurostar in. Helaas delen we de coupé met een groep yuppies met een nogal grote waffel allemaal. Aan de namen te zien die op lettergrootte 32 op de labeltjes zijn geplakt spelen ze ook nog allemaal hockey! Ze zullen het gisteravond ook wel flink op een zuipen hebben gezet, want na een uurtje liggen de meesten de slapen, hèhè, zoveel herrie zijn we niet meer gewend. Wij zijn tegenwoordig meer van een piano-tingeltje of een viool-strijkje tijdens onze afternoon tea.

Als we over moeten stappen op Brussel is het inmiddels ruim ná de spits en dat is maar goed ook. Vier 'te zware' koffers, twee handtassen, een toilettas én mijn wandelstok zijn niet echt handig te hanteren. In Luik is de roltrap kapot, maar Johan loopt gewoon met twee koffers achter zich aan stuiterend de roltrap af. Ik heb de zwaarste koffer én de kleinste (maar wel met wandelstok), en ik probeer iets voorzichtiger naar beneden te komen. Een vriendelijke man komt naar boven lopen en wil de zware koffer van me overnemen. 'Weet je het zeker?' vraag ik nog, voordat hij zich een hernia tilt.

In de trein van Luik naar Maastricht krijgen we kaartcontrole. De Belgische conducteur bekijkt de papieren (gelukkig zit er al een stempel op van een controle in Brussel). Je kan aan zijn hele gezicht zien dat hij dit nog nooit gezien heeft en met een lachend gezicht zegt hij 'het zal wel', goedenavond.

In Maastricht staan Jan en Malou op ons te wachten, lekker!!! Eenmaal thuis krijg ik niemand zo gek om de zwaarste koffer naar boven te dragen, dus die moet ik vandaag dan maar beneden ontmantelen. Nu eerst op naar Brussel Charleroi om Nikki en Ross op te halen. De zijn allebei klaar met training en hebben een paar dagen voordat ze door moeten naar Venetië en London. Het hele clubbie compleet, dat is toch echt de mooiste thuiskomer!!!!